De lente is weer begonnen en de zomer is in aantocht. Alle katten in de buurt willen graag naar buiten. Vooral als het mooi weer is. Ook die van mij. Maar mijn katten kunnen de tuin niet verlaten. En dus ook niet met andere katten uit de buurt in een fysiek conflict raken. Maar met de hoeveelheid loslopende katten in mijn wijk en de nieuwsgierige aard van het beestje is het een onmogelijke opgaaf om buurtkatten te weren rondom mijn tuin. Daarnaast ligt mijn woning ook nog eens aan de t-splitsing van het achterom en is het een komen en gaan van vreemde katten. Er vinden dan ook regelmatig schermutselingen plaats tussen andere buurtkatten in de omgeving van mijn tuinpoort. Sommige katten zijn zelfs zo brutaal dat ze bij mij op de rand van de schutting lopen en zelfs op de afzetting en een enkele keer ook in mijn tuin terecht komen. Ook op de dakjes van de schuurtjes, de balkons en zelfs op de daken van de woningen zijn regelmatig andere katten te zien vanuit mijn tuin en woning.
Zowel bij het zien van andere katten als het horen van geloei tijdens conflicten verandert de houding van Nino. Zijn lichaamshouding wordt alert en hij vertoont duidelijk stresssignalen en sproeit zelfs regelmatig tegen het voorraam van de woonkamer. Als hij binnen is probeert hij naar buiten te komen. Ook al moet hij soms daarvoor door het slotje van het kattenluik beuken. Ik houd mijn katten namelijk ’s nachts en met veel regen graag binnen. Hij probeert dan door het latwerk van de schutting of door er overheen te kijken, te zien wat er aan de andere kant gebeurt. Samen met Paddie en Kareltje die ook graag even een kijkje nemen. Maar die druipen na een enkele minuut weer af en gaan hun eigen weg. Luis komt niet eens zijn bed uit om te kijken wat er aan de hand is. Maar hij heeft dan ook nog niet de sociale volwassenheid bereikt. Hij mag nog lekker genieten van zijn ‘kindertijd’.
Het lijkt erop dat Nino niet begrijpt dat het geloei, gegrom en geblaas niet op hem gericht is. Je kan je voorstellen dat dit behoorlijk angstaanjagend is voor hem. Maar waarom reageert Nino wel zo en Paddie en Kareltje niet?
Zeer waarschijnlijk heeft dit met zijn achtergrond te maken. Nino is namelijk met circa 5 weken moederziel alleen gevonden langs de N210 te Krimpen aan den IJssel en als pleegkitten bij mij terecht gekomen. Al snel werd duidelijk dat hij last had van een megacolon. Zijn darm is operatief geleegd omdat het onmogelijk was deze op natuurlijke wijze nog leeg te krijgen. Na de operatie kreeg hij het benauwd. Hierdoor heeft hij nog enkele weken in een zuurstofkooitje moeten liggen onder toezicht van diverse dierenartsassistentes. Hij werd, al dan niet met liefde en alle goede bedoelingen, toch van hot naar her verplaatst iedere dag.
Vervelende onderzoeken en behandelingen werden op hem verricht en hij onderging omdat hij te zwak was om zich ertegen te verzetten. Bij terugkeer in mijn gezin was het duidelijk dat hij getraumatiseerd was. Hij was niet gediend van aanraking en bij latere bezoekjes aan de dierenarts was hij behoorlijk defensief.
Zulke gebeurtenissen zullen voor een goed gesocialiseerde volwassen kat al behoorlijk traumatisch zijn maar deze zal waarschijnlijk nog wel enigszins herstellen van deze zeer stressvolle gebeurtenissen. Bij Nino gebeurde dit in zijn gevoelige fase van de socialisatie periode en het enige dat hij leerde was dat mensen hem pijn deden of vervelende dingen met hem deden. Een optelsom van zaken die zijn ontwikkeling om een gezonde, normale kat te worden in de weg hebben gestaan. Ik vond Nino dan ook geen plaatsbaar kitten en heb hem opgenomen in mijn gezin. Naast zijn gedrag was hij ook nog steeds fysiek niet in orde. En nog steeds tot op de dag van vandaag blijft het een uitdaging om het voor hem zowel fysiek als mentaal zo optimaal mogelijk te maken.
Sinds dat de stress vanwege buurtkatten erger is geworden, heb ik voor hem een ‘safespot’ gecreëerd. Mijn kantoor op zolder bood hier uitkomst voor. Niet alleen omdat de afstand tot de buurtkatten hiermee vergroot werd maar ook omdat het gemakkelijk was om het volledige zicht op de buitenwereld weg te nemen. Ook eventuele geurtjes van sproeiende
buitenkatten zijn op grotere afstand tot hem. Ik heb hem iedere nacht, eerst alleen en toen dat goed ging met zijn beste vriendje Luis, in zijn ‘safespot’ opgesloten. Na een aantal dagen zag ik hem vaker ontspannen beneden en als ik de spanning gedurende de dag zag opbouwen bood ik hem de mogelijkheid om tussentijds naar zijn ‘safespot’ te gaan. Bij alle gelegenheden koos hij er voor om toch naar boven te gaan. Ik heb nog een paar keer geprobeerd hem ’s nachts beneden te laten maar het monde iedere keer toch weer uit in sproeien of zeer gestrest gedrag. Het opsluiten van een kat is overigens niet voor iedere kat weggelegd. Sommige katten, vooral als ze dit niet gewend zijn, zullen door opsluiting misschien juist meer stress ervaren. Maar in het geval van Nino en ook Luis zijn beide katten er zeer content onder. Ze vinden ook veel steun bij elkaar en dat geeft rust. Daarnaast belemmert de ‘kleine’ ruimte hun niet in hun doen en laten. Ze spelen en stoeien met elkaar en hebben genoeg plekjes om zich terug te trekken en tot rust te komen.
Klik hier om te zien hoe de ‘safespot’ van Nino eruit ziet.